بیان مساله: برای انجام جراحیهای اندودنتیکس استفاده از مواد مختلفی پیشنهاد شده است. یکی از خصوصیات این مواد سازگاری نسجی آنها می باشد. هدف: این مطالعه با هدف بررسی ناسازگاری چهار ماده پرکننده انتهای ریشه انجام شد. روش بررسی: در این بررسی تعداد 20 خوکچه هندی نر از نژاد Short Hair انگلیسی با وزنی بین 600 تا 700 گرم انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. در گروه اول آمالگام و کامپوزیت و در گروه دوم MTA و گلاس آینومر مورد آزمایش قرار گرفتند. مواد آزمون به صورت استوانه هایی به قطر 1 و ارتفاع 1.5 میلیمتر درآمدند؛ بعد از بیهوش کردن حیوانات روی سمفیز آنها در دو طرف خط وسط 2 سوراخ به قطر 1 و عمق 2 میلیمتر ایجاد شد؛ سپس مواد از پیش آماده شده در داخل این حفره ها قرار گرفتند و در نهایت فلپ بخیه شد. بعد از گذشت 80 روز حیوانات کشته شدند و قطعات استخوانی همراه با مواد آزمون داخل آنها از نظر هیستولوژیک بررسی شدند. جهت تحلیل نتایج از آزمونهای Kruskal Wallis و X2 استفاده شد. یافته ها: یافته های هیستولوژیک هیچ گونه اختلاف معنی داری را بین گروههای مختلف از نظر درجه الهاب و نوع سلول های التهابی مجاور ماده مورد آزمایش نشان نداد؛ پاسخ نسجی بافت استخوان فک خوکچه هندی در مدت 80 روز نسبت به این چهار ماده تقریبا یکسان بود.نتیجه گیری: استفاده از آمالگام، کامپوزیت، MTA و گلاس آینومر در جراحیهای اندودنتیکس از نظر زیست سازگاری با یکدیگر تفاوتی ندارند.

زمینه و اهداف: Mineral Trioxide Aggregate, MTA بعنوان یکی از مواد پرکننده انتهای ریشه سازگاری زیستی خوبی دارد و به دو نوع سفید و خاکستری ساخت خارج و داخل موجود است. هدف از این مطالعه بررسی واکنش بافت همبند به دو نوع تجاری MTA خاکستری میباشد.روش بررسی: 40 موش صحرایی به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. لوله های پی اتیلن پر شده با MTA خاکستری خارجی، ساخت داخل و لوله های خالی بعنوان کنترل در بافت همبند زیرجلدی کاشته شد. نمونه ها پس از 7، 15، 30، 60 و 90 روز مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفت و بدین صورت گروه بندی شدند. صفر، بدون سلول التهابی، بدون واکنش، یک، کمتر از 25 سلول التهابی، واکنش خفیف، دو، 25 الی 125 سلول التهابی، واکنش متوسط. سه، بیش از 125 سلول التهابی، واکنش شدید. از تست آماری Kruskal-Wallis و ANOVA دو طرفه در سطح معنی داری p>0.05 استفاده شد.یافته ها: بطور کلی واکنش التهابی با گذشت زمان در تمامی گروه ها کاهش یافت. گروه های آزمایشی در مقطع زمانی 7 روز التهاب متوسط تا شدید داشتند که با گروه کنترل که التهاب خفیف تا متوسط داشت، اختلاف آماری معنی داری داشت (p=0.04). بین گروه های آزمایشی و گروه کنترل در مقاطع زمانی دیگر اختلاف آماری معنی داری مشاهده نشد (P<0.05).نتیجه گیری: واکنش التهابی سلولی بافت همبند زیر جلدی موش به MTA خاکستری خارجی و نوع ساخت داخل یکسان است.

هدف از این مطالعه بررسی میزان موفقیت و شکست در سه سطح پرکردگی ریشه Overfilled، Underfilled و Flushfilled و عوامل موثر بر آن می باشد. در همین ارتباط پرونده بیماران در بین سالهای 1379-1377 در بخش اندودنتیک دانشکده دندانپزشکی دانشگاه تهران مورد بررسی قرار گرفت و 111 کانال که دارای یکی از سطوح پرکردگی ریشه بودند انتخاب گردید. دندانهایی که دارای ترکیبی از دو یا سه سطح پرکردگی، Apical perforation، شکستگی تاج یا ریشه، عدم فانکشن، فقدان سیل (Seal) تاجی و بیماری پریودنتال پیشرفته مرتبط با پالپ دندان بودند و یا بیمارانی که دسترسی به آنها برای پیگیری مقدور نبود از مطالعه حذف گردیدند. در نهایت 111 بیمار که دارای شرایط مورد نظر برای مطالعه و بررسی بودند، توسط معیارهای کلینیکی و رادیوگرافی با دوره زمانی حداقل یک سال، مورد بازبینی مجدد قرار گرفتند. از 111 کانال، 29 کانال به صورت Flushfilled بود که 96.6% آنها همراه با موفقیت درمان و 3.4% نتیجه مشکوک داشت. چهل کانال به صورت Overfilled بود که 60% همراه با موفقیت و 25% مشکوک و 15% با شکست درمان مواجه بود. از 42 کانال که پرکردگی ریشه Underfilled داشتند 50% درمان موفق و 23.8% درمان مشکوک و 26.2% همراه با شکست درمان گزارش گردید. نتیجه اینکه پیش آگهی درمان در موارد Flushfilled مطلوبتر از Overfilled می باشد و موارد Overfilled هم پیش آگهی بهتری نسبت به موارد Underfilled دارند.

مقدمه: هدف این مطالعه بررسی دقت CBCT در شناسایی شکستگی های افقی ریشه در دندانهای با و بدون گوتاپرکا می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه ء آزمایشگاهی بر روی 100 دندان تک ریشه فک بالا و فک پائین انجام شد. در 55 نمونه، کانال ها آماده سازی شدند. سپس شکستگی افقی ریشه بصورت تصادفی در 56 نمونه ( 29 نمونه با گوتاپرکا و 27 نمونه بدون گوتا پرکا ) ایجاد شد. نمونه ها بر روی ریم مومی مانت شدند و اسکن CBCT تهیه شد. اسکن هابوسیله دو متخصص درمان ریشه، دو مرتبه و با فاصله دو هفته بررسی شدند. اطلاعات بوسیله نرم افزار IBM SPSS 20. 0 (IBM Corp., Armonk, IL, USA) آنالیزشد. حساسیت، ویژگی، دقت، ارزش اخباری مثبت (PPV)، ارزش اخباری منفی (NPP)، (-Likelihood ratio (LR+, LR) با ضریب اطمینان 95% محاسبه شد. یافته ها: حساسیت و ویژگی برای گروه با گوتاپرکا به ترتیب 72 % و 100 % بود همچنین برای گروه بدون گوتاپرکا 89 % و 100% بود. ضریب توافق برای هر مشاهده گر در دو مرتبه مشاهده 0/034± 940/ 0و 0/028± 0/960بود(P<0. 001). توافق بین دو مشاهده گر 0/039± 0/092 بود (0. 001P<). نتیجه گیری: اسکن های CBCT دقت بالایی در شناسایی شکستگی افقی ریشه دارند و اگرچه گوتاپرکا دقت تشخیصی را می کاهد ولی تاثیر معناداری بر آن ندارد. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

زمینه و هدف: در درمانهای ارتودنسی مواد و ابزارهای مختلف، به مدت طولانی در محیط دهان قرار می گیرند که ممکن است خصوصیات آنها را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این بررسی، ارزیابی سازگاری نسجی هشت نوع ماده فلزی و غیرفلزی مورد استفاده در درمانهای ارتودنسی به روش کاشتن در بافت همبند زیرجلدی ناحیه پشتی موشهای آزمایشگاهی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مداخله ای- تجربی هشت ماده ارتودنسی شامل دو نوع کویل اسپیرینگ (استیل و نیکل تیتانیوم)، دو نوع سمان گلاس آینومر (بندتیت و آریادنت)، دو نوع اورینگ (آمریکن ارتو و پویان طب نور) و دو نوع اکریل (آکروپاس و بایر) مورد ارزیابی قرار گرفت. از 96 موش سفید مونث استفاده شد. در ناحیه پشتی هر موش پنج جایگاه انتخاب گردید. دو قطعه از یک ماده مورد آزمایش، با طول یک سانتی متر، در سمت راست و دو قطعه از ماده مورد مقایسه با همان طول در سمت چپ کاشته شده و جایگاه وسط با فاصله مساوی از چهار جایگاه فوق الذکر به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد که در این جایگاه برشی مشابه گروههای مورد آزمایش انجام گردید و بدون کاشتن ماده خاصی محل برش بخیه گردید. در هر مقطع زمانی 15-30 و شصت روزه یک سوم از موشها از مطالعه خارج شده و از جایگاههای مورد نظر بیوپسی تهیه گردید و واکنشهای بافتی در اطراف مواد مورد نظر تعیین شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمونهای غیرپارامتری Kruskal-Wallis و Mann-Whitney استفاده شد.یافته ها: در مورد آکریل اکروپارس (Pv=0.01) اورینگ های پویان طب و آمریکن ارتو (Pv=0.01)، همچنین سمان های گلاس آینومر بندتیت و آریادنت (Pv=0.016) و کویل اسپیرینگ های استیل و نیکل تیتانیوم (Pv<0.001) با گذشت زمان و در مقطع زمانی شصت روز عدم سازگاری نسجی مشاهده شد. شدت عدم سازگاری نسجی در سمان های گلاس آینومر خصوصا بندتیت (Pv=0.014) کوی های استیل (Pv<0.001) قابل ملاحظه بود.نتیجه گیری: این بررسی نشان داد که اکثر مواد مورد استفاده با گذشت زمان واکنشهای التهابی بیشتری را در محیط اطراف خود القا کردند که در مورد سمان های بندتیت و کویل اسپیرینگ استیل از همه چشم گیرتر بود.

سیستم سازگاری نسجی انسان از نظر ژنتیکی و بروز بیوشیمیایی پیچیدگی های منحصربه فردی دارد که تعیین نوع آن را از منظر بالینی و آزمایشگاهی بسیار حائز اهمیت می کند. مهم ترین و شناخته شده ترین وظایف این سیستم مربوط به نقش حیاتی آن در پیوند اعضا است و علاوه بر آن نقش مهمی را در ارزیابی ریسک ابتلا به بیماری ها دارد. دقت و صحت دو مولفه حیاتی در تعیین آزمایشگاهی هاپلوتیپ های HLA در بیماران نیازمند پیوند است، به طوری که هر گونه تاخیر و خطا در این کار می تواند حیات بیمار را به خطر اندازد. نیاز به تعیین دقیق نوع HLA در کنار بهبود سرعت عمل و کاهش هزینه های انجام این ارزیابی سبب شده است تا روش های متعددی برای انجام این آزمایش معرفی شود. امروزه با معرفی نسل جدید تعیین توالی انقلابی در ارزیابی های ژنتیکی صورت گرفته است. تعیین هاپلوتیپ های HLA نیز از این تکنیک بهره مند است، به طوری که امروزه روش های متنوعی برای بررسی ژنتیکی HLA به کمک نسل جدید تعیین توالی معرفی شده اند. در مطالعه حاضر در کنار مرور روش های پیشین در تشخیص HLA، دو مورد از پرکاربردترین تکنیک ها براساس نسل جدید تعیین توالی تحت عنوان روش تعیین توالی حرارتی و روش ایلومینا Miseq مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. . .

مقدمه: از تمام آلیاژهای دندانی عناصری به حفره دهان آزاد می شود که می تواند تاثیرات منفی بر سلول های بدن داشته باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر آلیاژهای بیس متال و نابل بر بقای فیبروبلاست های لثه انسان بود. مواد و روش ها: فیبروبلاست های بدست آمده از لثه سالم انسان حین جراحی افزایش طول تاج، کشت داده شد. در پاساژ سوم، فیبروبلاست ها در معرض غلظت های مختلف دو نوع آلیاژ بیس متال (وراباند 2، کامند) و دو نوع آلیاژ نابل(دگوباند 4، پال کرمیت 2) قرار گرفتند. برای تکرارپذیری نتایج از هر ماده حداقل شش نمونه تهیه شد (n=18) و پس از گذشت 9 و 15 روز میزان بقای فیبروبلاست ها با روش MTT مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با آزمون ANOVA و نرم افزار SPSS ویرایش 20 مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. یافته ها: هم نوع آلیاژ، هم غلظت آلیاژ و هم مدت زمان، بر درصد سلول های باقیمانده موثر بود. حداکثر و حداقل سلول های باقیمانده به ترتیب در مجاورت آلیاژهای دگوباند4 و وراباند2 بود. میانگین درصد سلول های باقیمانده در غلظت 20 به طور معناداری بیشتر از غلظت 60 و در غلظت 60 به طور معناداری بیشتر از غلظت 100 بود. میانگین درصد سلول های باقیمانده در دگوباند 4 و کامند در روز 9 به طور معناداری بیشتر از روز 15 بود. اختلاف معناداری در آلیاژ پال کرمیت 2 و وراباند 2 در روز 9 و 15 دیده نشد. نتیجه گیری: آلیاژ بیس متال وراباند 2 به طور قابل توجهی بیش از سه نوع آلیاژ دیگر بقای فیبروبلاست ها را به صورت وابسته به غلظت کاهش داد. آلیاژ نابل دگوباند 4، نسبت به سه نوع آلیاژ دیگر به طور قابل توجهی کمترین اثر منفی را بر بقای فیبروبلاست های زنده داشت. بنابراین با توجه به میانگین درصد سلولهای باقی مانده، آلیاژ وراباند 2 دارای سمیت خفیف و سه نوع آلیاژ دیگر زیست سازگارهستند.

سابقه و هدف: اصلی ترین هدف در تمامی درمان های اندودانتیکس حذف عوامل اتیولوژیک ایجاد کننده بیماری های پالپ و پری اپیکال، سپس حفظ این شرایط با ایجاد سیل کامل بدست آمده بین پریودنشیوم و سیستم کانال ریشه است. وقتی که این مهم به وسیله یک دسترسی ارتوگرید امکان پذیر نباشد، دندانپزشک باید از جراحی پری رادیکولر و تکنیک پر کردگی انتهای ریشه استفاده نماید. مرور مقالات: مرور تاریخچه درمان های جراحی اندودانتیکس نشان دهنده کاربرد مواد گوناگونی به عنوان پر کننده انتهای ریشه (Root End Fillings) است. در سال 1884 از آمالگام برای پر کردن انتهای ریشه دندان استفاده شد و پس از آن مواد دندانی متنوعی بکار گرفته شدند. اگر چه جستجو در بانک های اطلاعات علوم پزشکی به سهولت صدها مقاله در مورد جراحی های رتروگرید و مواد پرکننده انتهای ریشه دندان را در اختیار قرار می دهد، اما کمتر از 10 مقاله به مرور و مقایسه این مواد پرداخته و تنها یک مطالعه مرور نظام مند در این زمینه یافت می شود. همچنین به دلیل محدودیت در تعداد مطالعات Randomized Clinical Trial (RCT) تاکنون متاآنالیزی انجام نشده است. در این مقاله با استناد به نتایج تحقیقات انجام شده قبلی، ضمن برشمردن شرایط ایده آل یک ماده پرکننده انتهای ریشه، انواع این مواد معرفی و جمع بندی از شواهد علمی موجود برای انتخاب ماده مناسب پر کننده انتهای ریشه در حین جراحی های اندودانتیکس ارایه خواهد شد. نتیجه گیری: لازم است که دندانپزشکان با آگاهی از خصوصیات یک ماده پرکننده انتهای ریشه ایده آل، بتوانند در حین انجام جراحی های اندودانتیکس ماده مناسب را برگزیده، مورد استفاده قرار دهند. از آنجا که شواهد هیستولوژیک نشان داده اند که دو بیومتریال MTA و CEM cement نتایج موفقیت آمیز درمانی را با ساخته شدن سمنتوم بر روی خودشان به نمایش گذاشته اند، این دو ماده برای کاربردهای کلینیکی توصیه می شوند.

سابقه و هدف: استفاده از هیدروکسی آپاتیت در بسیاری از درمانهای جراحی دهان و فک وصورت و ترمیم ضایعات استخوانی سایر نواحی بدن رایج است. اما با توجه به کمبود و گرانی این ماده در ایران امکان استفاده از آن بسیار محدود شده است. هدف از این مطالعه مقایسه تطابق نسجی هیدروکسی آپاتیت Allotropat-50, B در استخوان فک خرگوش بود. مواد و روشها: این مطالعه تجربی دو سویه بر روی 8 خرگوش سفید نژاد اروپایی انجام پذیرفت. ابتدا درمحل بدنه و لبه فک تحتانی برشی ایجاد و 16 حفره داخل استخوان ایجاد گردید، سپس بصورت تصادفی 15-12 گرانول هیدروکسی آپاتیت B در 6 حفره و Allotropat-50 در 5 حفره قرار داده شدند. 5 حفره نیز خالی بودند. پس از 3 ماه خرگوشها کشته شده و فک پایین آنها در ناحیه جراحی resect شده و ثابت شدند، از آنها مقاطع سریال با ضخامت 5 میکرون تهیه شده و با H&E رنگ آمیزی گردید. این مقاطعه بصورت blind براساس میزان تشکیل انساج فیبروز یا استخوان یا گرانولر اشغال شده تحت سه گروه تقسیم شدند. با استفاده از آزمون X2 اختلاف آماری گروهها مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: در تمامی سه گروه میازن تشکیل استخوان به میزان متوسط یا زیاد مشاهده شد و اختلاف آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: هیدروکسی آپاتیت B دارای تطابق نسجی مشابه نمونه ثابت دشه خارجی (Allotropat-50) و کنترل می باشد.